فناوری تشخیص چهره،فرصت است یا تهدید؟
به گزارش وبلاگ استش، فناوری تشخیص چهره، یکی از فناوری های مبتنی بر هوش مصنوعی است که کارآیی فراوانی در حوزه های گوناگون دارد اما در عین حال می تواند تهدیدی برای حریم شخصی افراد باشد.
به گزارش خبرگزاری مالی ایران،هوش مصنوعی یکی از نوین ترین و کارآمدترین فناوری هایی است که در این دهه ظهور نموده و به تحول حوزه های گوناگون منجر شده است. تحولات حاصل از هوش مصنوعی، در حوزه هایی مانند ساخت و ساز، سلامت، آموزش، کشاورزی و نظامی ظهور نموده اند و همچنان نیز در حال گسترش هستند.
یکی از فناوری های مبتنی بر هوش مصنوعی که در چند سال اخیر کاربرد قابل توجهی داشته، فناوری تشخیص چهره است. این فناوری، مورد استفاده سازمان های گوناگونی از جمله پلیس و بسیاری از سازمان های امنیتی و دولتی دیگر قرار گرفته است که کوشش می نمایند تا برنامه های نظارتی خود را بهبود ببخشند. الگوریتم های مبتنی بر هوش مصنوعی می توانند به سازمان های مجری قانون در یافتن افراد مورد نظر یاری نمایند. این سازمان ها می توانند با یاری فناوری تشخیص چهره، تصویر فرد مورد نظر خود را در میان مجموعه گسترده ای از تصاویر پیدا نمایند.
گسترش نوآوری های مبتنی بر تشخیص چهره، تنها محدود به پیشرفت در حوزه فناوری نیست؛ بلکه باید خود را برای رعایت اصول اخلاقی و امنیتی و بحث هایی که در این باره مطرح می شوند نیز آماده کرد.
دانشجویان بعضی از دانشگاه های آمریکا در ماه مارس، اعتراضاتی را علیه به کار بردن فناوری تشخیص چهره در محوطه دانشگاه، شروع کردند. آنها طی اعتراضات خود علیه به کارگیری این فناوری، به مطرح کردن این موضوع پرداختند که آموزش باید در محیطی امن صورت بگیرد؛ در حالی که فناوری تشخیص چهره می تواند به بیشتر افراد آسیب پذیر جامعه ضربه بزند.
معترضان فناوری تشخیص چهره باور دارند که پروژه های نظارتی مبتنی بر هوش مصنوعی باید ارزیابی شوند تا احتیاج به استفاده از این فناوری در آنها مورد تایید قرار بگیرد.
یک افسر پلیس آمریکا در ماه فوریه طی مصاحبه ای گفت که باور دارد منتقدان فناوری تشخیص چهره، اطلاعات دقیق و درستی در خصوص به کارگیری این فناوری ندارند. این افراد باید به این سوال پاسخ دهند که چرا پلیس نباید برای شناسایی و دستگیری تبهکاران، از فناوری ها به صورت قانونی استفاده کند.
بعضی از آنالیز هایی که اخیرا در خصوص پروژه های مبتنی بر فناوری تشخیص چهره اجرا شده اند، نشان می دهند که ابزار مبتنی بر این فناوری، از شواهد کافی برخوردار نیستند و تصمیمات آنها گاهی ناشی از تبعیض است. به همین دلیل، باید در همه مراحل پروژه های نظارتی، خطر وجود تبعیض مورد آنالیز قرار بگیرد.
حتی اگر سیستم های تشخیص چهره، مسائل مربوط به دقت و تبعیض را نداشته باشند، به دولت ها این قدرت را می دهند تا فعالیت ها و تعامل مردم را در هر جا که هستند، ردیابی نمایند. بدیهی است که در این صورت، نظارت روی اقشار آسیب پذیر و آنالیز فعالیت های آنها به سرعت و سادگی صورت می گیرد.
قوانین بسیاری وجود دارند که برای پیشگیری از دسترسی به اطلاعات شخصی افراد وضع شده اند و امکان دستیابی به این اطلاعات را از شرکت های گوناگون سلب می نمایند. کسانی که به استفاده از فناوری تشخیص چهره اعتراض می نماید، باور دارند که این فناوری، امکان دستیابی به تصویر و اطلاعات مردم را برای بسیاری از شرکت ها فراهم می نماید و حریم شخصی آنها را مورد تهدید قرار می دهد.
وضع قوانین خاصی برای استفاده از فناوری تشخیص چهره می تواند به پیشگیری از سوءاستفاده و حفظ حریم شخصی افراد یاری کند.
منبع: اقتصاد ایران