با انواع کلاس پرواز در هواپیماها و ایرلاین ها آشنا شوید

به گزارش وبلاگ استش، کلاس پرواز، نوعی درجه بندی برای جایگاه ها و امکانات هواپیما است. ایرلاین ها به یاری این دسته بندی ها می توانند خدمات مختلف را با قیمت های متفاوتی به مسافران عرضه نمایند.

با انواع کلاس پرواز در هواپیماها و ایرلاین ها آشنا شوید

در پروازهای کوتاه مدت کلاس های پروازی از اهمیت چندانی برخوردار نیستند، ولی در پروازهای طولانی مدت امکانات رفاهی هواپیما در راحتی سفر نقش موثری دارند. از این رو، بلیط های هواپیما بر اساس نوع و کیفیت امکانات دارای به سه دسته اکونومی، فرست و بیزینس کلاس تقسیم می شوند.

اگر قصد خرید بلیط هواپیما از شرکت های هواپیمایی داخلی و خارجی با هر نوع کلاس پروازی را دارید، با استفاده از وبلاگ استش می توانید قیمت بلیط ها را مقایسه نموده و بلیط خود را با بهترین قیمت از فروشنده های معتبر تهیه کنید.

فرست کلاس (First Class) یا درجه یک

معرفی

فرست کلاس یکی از طبقه بندی های انواع پرواز در ایرلاین های مسافربری است که لوکس تر از کلاس های پروازی بیزینس کلاس (تجاری)، پرمیوم اکونومی و کلاس اکونومی (مالی) است. در هواپیماهای مسافربری، فرست کلاس به تعداد محدودی جایگاه (که به ندرت بیشتر از 20 جایگاه می گردد) یا کابینی که جلوی هواپیما نهاده شده است، اطلاق می گردد؛ این کابین فضای بیشتری دارد، راحت تر است و خدمات بیشتری در آن ارائه می گردد، ضمن اینکه از حریم خصوصی بیشتری برخوردار است. در مجموع، فرست کلاس بالاترین کلاس پروازی است گرچه برخی از ایرلاین ها کلاس های پروازی نوی، بالاتر از این کلاس، معرفی نموده اند. در هواپیماهای ملخ دار، کابین فرست کلاس در پشت هواپیما و دور از منبع صدا نهاده شده است.

جایگاه ها

جایگاه های فرست کلاس، جایگاه های تاشو و بزرگی هستند، که فضای جلوی پا یا لگ روم (legroom) و عرض بیشتری دارند. این فضا با هدف امکان استفاده از کامپیوتر، تلویزیون و جایگاه های کاملا تاشو طراحی شده است. حریم خصوصی این جایگاه ها با پارتیشن هایی از یکدیگر مجزا شده اند. فاصله بین دو جایگاه در جایگاه های فرست کلاس بین المللی معمولا بین 147 تا 239 سانتی متر و عرض آن ها بین 48 تا 89 سانتی متر است. در پرواز های داخلی، فاصله بین دو جایگاه بین 86 تا 173 سانتی متر و عرض آن ها بین 46 تا 56 سانتی متر است. در واقع، افراد بلندقد در چنین شرایطی، راحتی کمتری دارند. مسافران فرست کلاس حداقل یک سرویس بهداشتی اختصاصی دارند. در هواپیماهای بزرگ بیش از یک سرویس برای مسافران فرست کلاس وجود دارد.

خدمات

مسافران تجاری و مالی معمولا اجازه ندارند وارد کابین فرست کلاس شوند. بعلاوه، مسافران فرست کلاس معمولا تفریح های صوتی و تصویری در صورت درخواست (AVOD) ارائه می گردد. البته گاهی اوقات فیلم های معمولی، برنامه های تلویزیونی و بازی های تعاملی در نمایشگرهای بزرگ و میانه پشت جایگاه ها و نصب شده بر دسته جایگاه ها نمایش داده می شوند. در پروازهای طولانی مدت هواپیمایی های برتر، یک جایگاه فرست کلاس ممکن است امکاناتی در حد یک هتل پنج ستاره داشته باشد.

از دهه 1990، روندی در ایرلاین ها مشاهده شد که در طی آن، شرکت های هواپیمایی، بخش فرست کلاس را به منظور ارتقا کلاس تجاری یا بیزینس کلاس، حذف کردند. در این راستا، امکاناتی مانند جایگاه تخت خواب شو به کلاس های تجاری نو اضافه شد که قبلا در انحصار فرست کلاس بود. بعلاوه، فاصله میان امکانات رفاهی این دو کلاس پروازی به قدری کم شد که فرست کلاس تقریبا منسوخ شد.

علاوه بر این، در پی بحران مالی اواخر دهه 2000 میلادی، ایرلاین ها جایگاه های فرست کلاس را حذف کردند یا در هواپیماها نصب نکردند. از این به بعد، کلاس تجاری به گران ترین جایگاه های چنین هواپیماهایی تبدیل شد. با این حال برخی از ایرلاین ها مانند گارودا ایندونزیا (Garuda Indonesia) تصمیم گرفتند تا بخش جایگاه های فرست کلاس را با هواپیماهای نو دوباره ارائه نمایند.

به تازگی، با گران تر شدن و مجلل تر شدن جایگاه های کلاس تجاری، برخی از ایرلاین ها بخش فرست کلاس خود را به شکل سوئیت طراحی نموده اند. برای مثال، هواپیمایی سنگاپور، بهترین کلاس خود را در هواپیماهای A380 در قالب سوئیت عرضه می نماید. در این سوئیت ها تخت خواب دو متری از جایگاه جدا است. پنجره ها روی در تعبیه شده اند و پرده های جدانماینده، حریم خصوصی بیشتری برای مسافران فراهم می نمایند. سوئیت هایی که در مرکز نهاده شده اند می توانند با کشیدن پرده جدانماینده به سوئیت دوتخته تبدیل شوند.

سایر ایرلاین هایی که هواپیمای A380 دارند از جمله هواپیمایی امارات، جایگاه های فرست کلاس را در قالب سوئیت و با امکانات تقریبا مشابهی دارند، با این تفاوت که در این هواپیمایی، جایگاه و تخت خواب ادغام شده و با فشار یک دکمه از جایگاه به تخت و بالعکس تبدیل می گردد.

هواپیمایی اتحاد، در دسامبر 2014، یک سوئیت سه اتاقه تحت عنوان رزیدنس را معرفی کرد که به ایرباس های A380 ناوگان این هواپیمایی اضافه شد.

مزایای فرودگاهی فرست کلاس

مسافران فرست کلاس معمولا در فرودگاه، بخش های مجزایی برای بازرسی های امنیتی و بار دارند. برخی از ایرلاین ها، ترمینال های خصوصی برای مسافران فرست کلاس بین المللی در نظر می گیرند. با این که این مسافران به سالن استراحت دسترسی دارند، اما برخی ایرلاین ها برای مسافران کلاس تجاری و فرست کلاس، سالن استراحت جداگانه در نظر می گیرند؛ سالن مخصوص فرست کلاس مجلل تر است و امکانات بیشتری دارد. این مسافران گاهی اوقات راستا ویژه ای نیز برای ورود به هواپیما دارند.

بهترین نوشیدنی ها و غذاها برای این مسافران سرو می شوند. مسافران می توانند بین انواع دسر، پیش غذا و نوشیدنی انتخاب نمایند. غذاها به وسیله سرآشپزهای حرفه ای تهیه و تزیین می شوند.

نام دقیق فرست کلاس ممکن است در هواپیمایی های مختلف متفاوت باشد. بسیاری از ایرلاین ها بالاترین درجه از خدمات برای پروازهای بین المللی خود را فرست کلاس نام گذاری می نمایند، اما برخی ایرلاین ها کوشش می نمایند تا از رقبا متمایز باشند. برای مثال، بهترین خدمات پروازی در برخی از هواپیمایی های دیگر این گونه نام گذاری شده اند:

  • ایرایندیا (Air India)، کلاس مهاراجه
  • تای ایرویز اینترنشنال (Thai Airways)، رویال فرست
  • آسیانا ایرلاینز (Asiana Airlines)، فرست سوئیت کلاس

بیزینس کلاس (Business Class) یا درجه تجاری

معرفی

درجه تجاری یکی دیگر از انواع بلیط سفر است که در خطوط هوایی تجاری و خطوط ریلی ارائه می گردد. در صنعت هواپیمایی، این کلاس در واقع سطح میانهی از خدمات را ارائه می نماید و بین دو کلاس فرست کلاس و مالی قرار می گیرد. اما در حال حاضر بسیاری از ایرلاین ها، کلاس تجاری را به عنوان بالاترین سطح از خدمات ارائه می دهند و جایگاه های فرست کلاس را حذف نموده اند. وجه تمایز کلاس تجاری از سایر کلاس ها، در کیفیت جایگاه ها، غذاها و نوشیدنی ها، خدمات داخل فرودگاه و سایر امکانات است.

در پروازهای دوربرد، کلاس تجاری تفاوت های قابل ملاحظه ای با کلاس مالی دارد و در پروازهای داخلی یا منطقه ای این تفاوت چندان مشهود نیست و کلاس تجاری مزایای اندکی نسبت به کلاس مالی دارد. برای مثال، مسافران فرست کلاس، غذاها و نوشیدنی های کلاس تجاری کیفیت بسیار بالاتری نسبت به کلاس مالی دارند. مسافران کلاس مالی معمولا اجازه ندارند وارد کابین کلاس تجاری شوند، در حالی که مسافران فرست کلاس این اجازه را دارند.

جایگاه ها

جایگاه های کلاس تجاری در پروازهای طولانی مدت تفاوت قابل ملاحظه ای با کلاس مالی دارد. بسیاری از ایرلاین ها جایگاه های تخت خواب شو را در کلاس تجاری نصب نموده اند که پیش از این فقط در فرست کلاس های بین المللی ارائه می شد. امروزه جایگاه های بیزینس کلاس در پرواز های طولانی مدت سه مدل اصلی دارند:

جایگاه های کاملا تاشو، که به سطح مسطحی موازی با کف هواپیما تبدیل می شوند. بسیاری از ایرلاین ها این جایگاه ها را در فرست کلاس های بین المللی نیز ارائه می دهند. بریتیش ایرویز (British Airways) که در سال 1995 این جایگاه ها را در فرست کلاس معرفی کرد، جزو اولین ایرلاین هایی بود که آن ها را در کلاس تجاری نیز ارائه داد.

دسته دوم، جایگاه های تاشوی زاویه دار هستند که 170 درجه باز می شوند و تخت تقریبا مسطحی برای خواب ایجاد می نمایند اما از آنجایی که کاملا باز نمی شوند و موازی سطح هواپیما قرار نمی گیرند، نسبت به یک تخت، راحتی کمتری دارند. فاصله این جایگاه ها در حدود 140 تا 170 سانتی متر است و عرض جایگاه ها بین 46 تا 58 سانتی متر متغیر است.

نوع دیگر جایگاه ها، 150 تا 160 درجه باز می شوند و فضای جلوی پا (لگ روم) آن ها به مقدار قابل توجهی بزرگ تر از بخش جایگاه های مالی است. فاصله جایگاه های کلاس تجاری بین 84 تا 202 سانتی متر متغیر است، ولی معمولا بین 140 تا 160 سانتی متر است. عرض جایگاه ها نیز بین 44 تا 86 سانتی متر (معمولا بین 51 تا 56 سانتی متر) هستند. گرچه بسیاری از هواپیمایی ها، جایگاه کابین های کلاس تجاری را در پروازهای طولانی به جایگاه های تاشوی زاویه دار یا کاملا تخت ارتقا داده اند، اما هنوز هم این مدل جایگاه ها در کلاس های تجاری پروازهای کوتاه تر، مرسوم هستند.

نوع دیگری از جایگاه ها موسوم به (Herringbone seating) وجود دارند که به شکل اریب و زاویه دار قرار دارند و در هواپیماهای پهن پیکر استفاده می شوند. در این نوع، هر جایگاه دسترسی راحتی به راهرو دارد. با این شیوه نهاده شدن جایگاه ها، امکان قرار دادن تعداد بیشتری جایگاه کاملا تاشو در کابین های کوچک وجود دارد. این شیوه ابتدا در هواپیمایی ویرجین آتلانتیک ایرویز (Virgin Atlantic Airways) برای کابین های آپر کلاس (Upper Class) ارائه شد و از آن پس در هواپیمایی های مختلف چون دلتا، کاتای پاسیفیک (Cathay Pacific)، ایر کانادا (Air Canada)، جت ایرویز (Jet Airways) و سایر ایرلاین ها مورد استفاده نهاده شد.

جایگاه های کابین دار جایگاه هایی هستند که به مسافران کلاس تجاری، حریم خصوصی بیشتری می دهند. این جایگاه ها معمولا در هواپیماهای پهن پیکر به شکل دو جایگاه در وسط و یک جایگاه در هر دو طرف، قرار می گیرند. در هر دو طرف جایگاه ها یک پنل اختصاصی وجود دارد.

خدمات

در پرواز های بلند کلاس تجاری، ایرلاین هایی نظیر سوئیس، لوفتهانزا و بسیاری هواپیمایی های دیگر غذای درون پرواز ارائه می نمایند که به انتخاب مسافر است. برخی ایرلاین ها مانند هواپیمایی سنگاپور، به مسافران این امکان را می دهند تا قبل از پرواز، غذای خاصی را غیر از غذاهای موجود در منوی معمول پرواز، درخواست نمایند.

نکته آخر این که نام دقیق این کلاس پروازی ممکن است در ایرلاین های مختلف با یکدیگر متفاوت باشد.

کلاس اکونومی یا مالی (Economy class)

معرفی

کلاس مالی پایین ترین کلاس پروازی است که البته در خطوط ریلی و حتی سفرهای دریایی نیز وجود دارد. نام رایج دیگر این کلاس (coach class) است.

جایگاه

جایگاه های کلاس مالی قابلیت خوابیدن دارند و شامل یک میز تاشو نیز هستند. فاصله بین جایگاه ها، 74 تا 91 سانتی متر (معمولا بین 76 تا 81 سانتی متر) و در کلاس مالی پروازهای بین المللی بین 76 تا 91 سانتی متر است. عرض جایگاه ها در پروازهای داخلی از حدود 43 تا 46 سانتی متر است.

یک جیب پشت جایگاه جلویی تعبیه شده است که مجله، کاتالوگ، کارت های ایمنی و تخلیه و... در آن نهاده شده است. بسته به هواپیمایی مورد نظر، ممکن است امکانات دیگری مانند پتو، خمیردندان، ماسک چشم، هدفون و... نیز به مسافران ارائه گردد.

خدمات

امکانات تفریح در طول پرواز شامل یک صفحه نمایش اصلی است که در کابین نصب شده و برای همه مسافران برنامه ی یکسانی پخش می نماید یا صفحه نمایش های اختصاصی برای جایگاه با امکان پخش ویدیوی دلخواه وجود دارد. البته برخی از هواپیمایی های مقرون به صرفه قیمت بابت در اختیار گذاشتن هدفون هزینه مجزا دریافت می نمایند. استاندارهای پرواز مالی در ایرلاین های مختلف فرق دارد. ایرلاین هایی مانند آئروفلوت (Aeroflot)، کانتاس (Qantas) و کاتای پاسیفیک، تفریح های صوتی و تصویری درون پرواز و غذا را، برای پروازهای بین المللی و داخلی منتخب، به همه مسافران عرضه می نمایند اما برخی ایرلاین ها ممکن است بابت تفریح های در طول پرواز، هزینه جدا دریافت نمایند.

دسترسی به غذای داخل پرواز نیز در شرایط مختلف فرق دارد. برخی از ایرلاین های بزرگ برای پروازهای اکونومی کوتاه، غذایی در طول پرواز سرو نمی نمایند و فقط در پروازهای بین المللی غذای حین پرواز ارائه می گردد. برخی از فرودگاه ها بسته های غذایی برای مسافران اکونومی در نظر گرفته اند که مسافران می توانند تهیه نمایند و با خود همراه ببرند. ایرلاین های مقرون به صرفه قیمت مانند ایزی جت (EasyJet) و رایان ایر (Ryanair) بابت ارائه غذا و نوشیدنی در پروازهای زیر دو ساعت، هزینه اضافه دریافت می نمایند. حتی برخی از هواپیمایی ها برای ارائه خدماتی مانند پتو، هدفون، بالش و بازرسی فرودگاه از مسافران اکونومی هزینه جداگانه طلب می نمایند.

البته بسیاری از ایرلاین ها به علت خوش نام نبودن کلاس مالی، نام این کلاس پروازی خود را تغییر داده اند. نمونه ای از این تغییر نام ها را می توان در ایرلاین های مختلف مشاهده کرد از جمله جایگزین شدن ووایاژور (Voyageur) در هواپیمایی ایرفرانس یا ورلد تراولر (World Traveller) در هواپیمایی بریتیش ایرویز (British Airways). بعلاوه، بسیاری از ایرلاین ها با افزودن امکاناتی نظیر فاصله بیشتر جایگاه ها، کلاس اکونومی بهبودیافته دارند، برای مثال، کلاس اکونومی پلاس در هواپیمایی یونایتد ایرلاینز (United Airlines). این کلاس های مالی بهبودیافته، تا حدی توانسته اند امکاناتی را که در چند دهه اخیر حذف شده بودند، دوباره به مسافران عرضه نمایند.

پرمیوم اکونومی (Premium economy)

معرفی

پرمیوم اکونومی نوع دیگری از کلاس پروازی است که در برخی از هواپیمایی ها ارائه می گردد. از نظر قیمت، راحتی و امکانات، این کلاس سفر بین کلاس مالی و تجاری قرار می گیرد. در سال 1991، اوا ایر (EVA Air) اولین ایرلاینی بود که این کلاس پرواز را تحت عنوان Evergreen Class برای اولین بار در جهان، معرفی کرد.

ویژگی ها

استانداردهای این کلاس پروازی در همه ایرلاین ها یکسان نیست و تفاوت های قابل توجهی بین پروازهای داخلی و بین المللی و هواپیمایی های مقرون به صرفه قیمت و محلی با سایر ایرلاین ها وجود دارد. گاهی اوقات امکانات کلاس پرمیوم اکونومی تنها به داشتن فضای جلوی پای بیشتر محدود می گردد، اما در بهترین شرایط ممکن است برخی از امکانات کلاس تجاری را در اختیار مسافران بگذارد.

نمونه ای از تفاوت ها

تفاوت های میان پرواز پرمیوم اکونومی و اکونومی با توجه به ایرلاین های مختلف، ممکن است در موارد زیر باشد:

  • در اختیار داشتن بخشی جدا از کابین اکونومی با فضای جلوی پای بیشتر
  • بهبود تفریح های حین پرواز
  • خدمه اختصاصی کابین
  • جایگاه های بهتر (جایگاه های کمتر در هر ردیف برای افزایش فضای اطراف جایگاه و راحتی بیشتر مسافران)
  • پاور لپتاپ برای جایگاه ها
  • دسترسی به سالن استراحت
  • ارائه نوشیدنی
  • نوشیدنی ها و غذای با کیفیت تر
  • مجوز ورود چمدان های بیشتر
منبع: کجارو / en.wikipedia.org / en.wikipedia.org / en.wikipedia.org / en.wikipedia.org

به "با انواع کلاس پرواز در هواپیماها و ایرلاین ها آشنا شوید" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "با انواع کلاس پرواز در هواپیماها و ایرلاین ها آشنا شوید"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید